ماسه بازی درمانی به عنوان یک تکنیک روان درمانی تعریف شده است. این تکنیک در اصل از کار مارگارت لونفلد، پزشک اطفال و روانپزشک کودک انگلیسی گرفته شده است (۱۹۷۹_۱۹۳۹). او مقداری ماسه و آب را به همراه چندین اسباب بازی کوچک به کار می برد و روش خود را (تکنیک دنیا) نامیده بود. با الهام از کار لونفلد، دراکالف (۱۹۸۰) روش ماسه بازی درمانی را توسعه و بهبود بخشید.

فرآیند درمان
ماسه بازی درمانی در برگیرنده یک یا دو جعبه ماسه و هر مقدار شی یا مدل کوچک است که شامل گروه هایی از افراد، حیوانات، ساختمان ها ، ماشین آلات، نباتات، ساختارها، اشیاء طبیعی و اشیاء سمبلیک است که مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور معمول فرآیند ماسه بازی از ۲ مرحله اصلی تشکیل شده است : مرحله نخست که شامل ساختار تصاویر است که در آن نیازهای ادراک شده و اهداف تسهیل کننده نمایان می شود. از کودک خواسته می شود تا تصویری را در جعبه ماسه با استفاده از هر مدل کوچک که در دسترس می باشد خلق کند. در واقع درمانگر به کودکان فرصت می دهد تا احساسات و خاطرات منفی را که در ناهشیار آنها است و بر انتخاب ها، احساسات و رفتار آن ها تاثیر می گذارد را بیان و با این کار خاطرات را تضعیف کنند (پیرسون و ویلسون، ۲۰۰۱). در مرحله دوم از کودک درخواست می شود که یک داستان یا روایت درباره تصاویری که ساخته است،بیان کند. در این فرایند به کودکان اجازه می دهد تا معانی شخصی، احساسات و بینش های جدیدی را که ممکن است در خلال ایجاد تصاویر ظاهر شده باشند را نمایان کنند.

اهمیت ماسه بازی درمانی

با استفاده از ماسه، آب و نشانه ها(سمبل ها)، کودکان می توانند تجربیات مهم خود را به لحاظ هیجانی و احساسی بیان کنند. همچنین استفاده از نشانه ها به کودکان فرصت می دهد تا به مسائل ناهشیار خود دست یابند و آن ها را بیان کنند (هایک مور، ۲۰۰۰). بنابراین،  ماسه بازی درمانی از طریق ایجاد پلی بین درمان های کلامی و بیانی، جنبه ای مضاعف را برای مشاوران کودک در مدارس فراهم می کند (پیرسون و ویلسون، ۲۰۰۱).

No comment

دیدگاهتان را بنویسید